Cüzdanının üstüne oturmaktan kıçı acıyan insan

Kıçının kıymetini bilmeyen, kendine yeterli özeni göstermeyen, ileride pişman olacak insandır.

Açıkçası itiraf edeyim, bir dönem ben de böyleydim. Masada oturuyorum, kafede oturuyorum, olmuş kafam kadar bir cüzdan, içinde bir sürü ıvır zıvır. Zaman zaman lüzumsuz şeyleri ayıklasam da bir türlü küçülmüyor meret. Özellikle son zamanlarda şekli de bir topu andırmaya başlamıştı. 10-15 dakikadan fazla oturduğum her zaman kıçımın sağ tarafında bir ağrı. Mübarek cüzdan değil taş parçası.

Bir gün dedim ki bu böyle gitmez. Zaten kredi kartı faslıyla eskisi kadar nakit taşımak da gerekmiyor. Taşımanız gereken kartlar için yapılmış sert plastikten, köşeleri yuvarlak bir kartlık satın aldım. İçine en çok ihtiyaç duyduğum kartları koyuyorum, bir de 3-5 lira bir nakiti dörde katlayıp bir kart bölmesine de onu koyuyorum. İşin güzel tarafı malzemesi güzel olduğu için rahatlıkla ön cebime de koyabiliyorum, böylece herhangi bir yankesicilik olayına karşı da daha rahat hissediyorum.

Hem kıçım rahat, hem kafam. İnsan hayatta başka ne ister?

Bir de anahtar problemi var. Özellikle yaz aylarında, kıyafetlerden ötürü cep sayımızda oluşan gözle görülür azalma neticesinde bazen neyi, nereye koyacağımızı karıştırıyoruz. Özellikle benim gibi oturduğunuz masanın üzerine tüm eşyalarınızı sergilercesine koymaktan kendinizi olabildiğince alıkoyan bir tipseniz, anahtar acısı ile oturduğunuz yerden kalkmışlığınız vardır. Cep telefonu arka cebe konmuyor, koyarsak kırılabilir ya da yamulabilir, e cüzdan arka cepte olursa eğer, cüzdanın içerisinde taşıdıklarımız harap oluyor, haliyle cüzdanın da şirazesi kayıyor, araba anahtarları desen cepten başka yerde durmaz. ( Yani benim için öyle, elinde; anahtar, cüzdan, telefon, kırmızı marlboro taşıyan tiplerden olmayı şiddetle reddediyorum ). Bu üçlü arasında seçim yapmak durumunda kaldığımızda cep telefonu ve cüzdanı kırılanlar grubunda sayıyor ve ön ceplerde korumaya alıyoruz. Eh anahtar kaldı arka ceplere. O da kırılmazlar grubunda. Tabii görgüsüzlük yapmamak için takındığımız bu tavır özellikle yaz aylarında iyi bir g*t acısı bırakıyor bizde.

Bu problemi yaşamamak için 10 yıldan fazla askılı çanta taşıdım, nedense ilk başlarda değil ama son zamanlarda kendimi Burhan abi gibi hissetmeye başlayınca, belki de yaşlılık psikolojisindendir, hafifçe soğudum.. Daha önceki bir bırakma denememde yukarıda yazılan kartligi arabaya düşürmusum ki kaybettim sandım, tüm kartlarımı iptal edip ehliyetimi yeniledim. Sonra buldum ufaklığı ama bana göre olmadigini anladim. Şimdi ne mi yapiyorum, tatil günleri Jax'in sevmediği gibi tezgahı gittigim mekanda siraliyorum cüzdan anahtar Allah ne verdiyse. Napiyim cebimdeki bir adet bozuk para bile beni uyuz eder. haftaici de abartip laptop çantasını tıka basa doldurup öyle geziyorum