Günlük telaş arasında pek düşünmüyoruz belki ama Fast food restoranlar ile geleneksel restoranlar arasında hesabı ödeyiş tarzımız ve bunun bize hissettirdikleri arasında ciddi farklar var:
Fast food restoran:
✔ Hesabı peşin ödersiniz, yani YEMEĞİ YEMEDEN önce! Zaten açsınız, bu nedenle kaç para ödediğinizi önemsemezsiniz. Ondan da ver, bundan da ver doldurursunuz, paranın hesabını çok tutmazsınız, ne de olsa açsınız, yemeğe gelmişsiniz. Parayı yemeden önce verdiğiniz için sağlıklı bir ilişki var gibi görünür, "şu anda açım, parayı verince bana yemek verecekler, doyacağım" diye düşünür, parayı verirken kötü hissetmezsiniz.
Geleneksel restoran
✗ Oturur, menüye bakar, sipariş verirsiniz. Sipariş verirken iyidir, açsınız çünkü, ondan da getir, bundan da koy, ortalığa karışık bir salata. "Bir tane daha söyleyelim abi"'ler havada uçuşur. Yenilir, içilir, içecekler, mezeler, tatlılar gelir gider. En son çay, kahve içilir, sohbet faslına geçilir, bol bol konuşulur, kahkahalar filan o biçim. Sonra bütün bunlardan sonra... Tam açlık gitmiş, keyifler yerine gelmişken... Hesap gelir. Kimse sesli söylemese de, herkesin bir ağırına gider ki o hesap. Nasıl gitmesin? Karnın doymuş, rahatlamışsın, üzerinde bir stres kalmamışsın. "Aha nah bunu ödeyeceksin" diye geliyor garson. Düşünürsün, biraz pişma olursun "o künefeyi söylemese miydik?"'ler gelmeye başlar, "keşke buçuk değil de tek yeseydim" olur. Olur da olur. Hesap incelenir, "bak bakalım hepsini doğru yazmışlar mı?" der birisi, üflene püflene, gecenin tadı kaça kaça o paralar verilir... Hem de tok karnına arkadaş! Olacak iş mi bu? :)
Fast food restoran:
✔ Hesabı peşin ödersiniz, yani YEMEĞİ YEMEDEN önce! Zaten açsınız, bu nedenle kaç para ödediğinizi önemsemezsiniz. Ondan da ver, bundan da ver doldurursunuz, paranın hesabını çok tutmazsınız, ne de olsa açsınız, yemeğe gelmişsiniz. Parayı yemeden önce verdiğiniz için sağlıklı bir ilişki var gibi görünür, "şu anda açım, parayı verince bana yemek verecekler, doyacağım" diye düşünür, parayı verirken kötü hissetmezsiniz.
Geleneksel restoran
✗ Oturur, menüye bakar, sipariş verirsiniz. Sipariş verirken iyidir, açsınız çünkü, ondan da getir, bundan da koy, ortalığa karışık bir salata. "Bir tane daha söyleyelim abi"'ler havada uçuşur. Yenilir, içilir, içecekler, mezeler, tatlılar gelir gider. En son çay, kahve içilir, sohbet faslına geçilir, bol bol konuşulur, kahkahalar filan o biçim. Sonra bütün bunlardan sonra... Tam açlık gitmiş, keyifler yerine gelmişken... Hesap gelir. Kimse sesli söylemese de, herkesin bir ağırına gider ki o hesap. Nasıl gitmesin? Karnın doymuş, rahatlamışsın, üzerinde bir stres kalmamışsın. "Aha nah bunu ödeyeceksin" diye geliyor garson. Düşünürsün, biraz pişma olursun "o künefeyi söylemese miydik?"'ler gelmeye başlar, "keşke buçuk değil de tek yeseydim" olur. Olur da olur. Hesap incelenir, "bak bakalım hepsini doğru yazmışlar mı?" der birisi, üflene püflene, gecenin tadı kaça kaça o paralar verilir... Hem de tok karnına arkadaş! Olacak iş mi bu? :)
25.09.2017 dombili