Geçenlerde çocukluğumdan beri tanıdığım bir imamın yanına uğradım.
Ben çocukken camilerin vakit namazları çıkışında hatırı sayılır büyüklükte cemaat camiden çıkar, camiden çıkan kalabalıkla cami etrafındaki dükkanlar canlanıverir, bir muhabbet ortamı oluverirdi arastalarda...
O gün baktım, imamın arkasından ancak üç beş yaşlı amca çıktı... Cami kocaman, altında müftülüğün yurdu, yanında derneği, önceleri en az 3 saf cemaat olurdu bu camide...
"Hayırdır hocam, önceleri teravih ve Cumalarda yer bulamazdık, vakit namazlarında ise en az 3 saf cemaat olurdu. Kızdırdın mı cemaati?" dedim...
İmam güldü, "Hoş geldin" dedi, "gel otur hele". Başladı anlatmaya;
"Haftada bir kişi muhakkak eksildi bizim kadrodan" dedi ve ekledi, "beni bilirsin, kimseyi küstürmemek için lafımı ölçer tartarım da öyle konuşurum, küsmüyor, ama ölüyor insanlar en nihayetinde, gidip son vazifemizi yapıyoruz, ancak dönüşte hep bir kişi eksik dönüyoruz, ölenin yerine gelen yok ki"
Olaya hiç bu açıdan bakmamıştım ben... Çocukluğumda şucusu bucusuna bakılmaksızın yanyana saf tutardı insanlar... En koyu sosyal demokratı, liberal bir partinin ilçe başkanıyla omuz omuza namaz kılar, cami çıkışı Milli görüşçü bir esnaf arkadaşları "haydi benim dükkanda size bir çay ısmarlayayım" derdi...
Çok mu masum çok mu steril bir ortammış o dönemler?
Şimdilerde sorsan herkes muhafazakar. Ancak cami kadroları günden güne eriyip boş kalırken, herkes bu dünyada kadro telaşında...
Vahabilerin peygamberin öz torununun kafasını keserek dine yüzyıllardır verdiği zararın kat kat fazlasını, sanki cehalet ve riyakarlık ile bu günün müminleri vermediler mi???
Boş kalan cami kadroları rizai atama bekliyor...
Çatıda elinde sopa ile Noel Baba beklemeyle, Ramazanda oruç tutmayanı dövmeyle, annesi şeker alamasa ağlayan bebeyi evlenilebilir ilan etmeyle değil de okuyup öğrenmeyle olur bu iş!!!
Ben çocukken camilerin vakit namazları çıkışında hatırı sayılır büyüklükte cemaat camiden çıkar, camiden çıkan kalabalıkla cami etrafındaki dükkanlar canlanıverir, bir muhabbet ortamı oluverirdi arastalarda...
O gün baktım, imamın arkasından ancak üç beş yaşlı amca çıktı... Cami kocaman, altında müftülüğün yurdu, yanında derneği, önceleri en az 3 saf cemaat olurdu bu camide...
"Hayırdır hocam, önceleri teravih ve Cumalarda yer bulamazdık, vakit namazlarında ise en az 3 saf cemaat olurdu. Kızdırdın mı cemaati?" dedim...
İmam güldü, "Hoş geldin" dedi, "gel otur hele". Başladı anlatmaya;
"Haftada bir kişi muhakkak eksildi bizim kadrodan" dedi ve ekledi, "beni bilirsin, kimseyi küstürmemek için lafımı ölçer tartarım da öyle konuşurum, küsmüyor, ama ölüyor insanlar en nihayetinde, gidip son vazifemizi yapıyoruz, ancak dönüşte hep bir kişi eksik dönüyoruz, ölenin yerine gelen yok ki"
Olaya hiç bu açıdan bakmamıştım ben... Çocukluğumda şucusu bucusuna bakılmaksızın yanyana saf tutardı insanlar... En koyu sosyal demokratı, liberal bir partinin ilçe başkanıyla omuz omuza namaz kılar, cami çıkışı Milli görüşçü bir esnaf arkadaşları "haydi benim dükkanda size bir çay ısmarlayayım" derdi...
Çok mu masum çok mu steril bir ortammış o dönemler?
Şimdilerde sorsan herkes muhafazakar. Ancak cami kadroları günden güne eriyip boş kalırken, herkes bu dünyada kadro telaşında...
Vahabilerin peygamberin öz torununun kafasını keserek dine yüzyıllardır verdiği zararın kat kat fazlasını, sanki cehalet ve riyakarlık ile bu günün müminleri vermediler mi???
Boş kalan cami kadroları rizai atama bekliyor...
Çatıda elinde sopa ile Noel Baba beklemeyle, Ramazanda oruç tutmayanı dövmeyle, annesi şeker alamasa ağlayan bebeyi evlenilebilir ilan etmeyle değil de okuyup öğrenmeyle olur bu iş!!!
03.01.2018 ErcanHoca