Yazımızda bu da varmış, fiber optik internet bağlantımızda sorun çıktı, aradık şirketi, şu saatte bir teknisyen gelecek filan, neyse sözleştik bekledik.
Eleman geldi, oraya baktı, buraya baktı, pencereyi açtı dışarı baktı, bir iki odaya girdi çıktı. Alet / malzeme çantası açtı, baktı baktı kapattı. Sırt çantası getirmiş yanında onlara baktı. Sonra bir dedi çatı katına çıkıp oradaki bağlantı kutusuna bakalım, çıktık baktık döndük filan. Sonra herhalde duvardan kablonun girdiği kutudan oluyor dedi, çıktı gitti arabadan başka kutu almaya.
Neyse abi döndü eleman, ona bakıyor, buna bakıyor, oraya yürüyor, buraya gidiyor. Birden bir telefon geldi! Herhalde aynı işi yapan bir arkadaşı arıyor, şu nasıl olacak bu nasıl olacak diye sormaya başladı (telefon son ses bangır bangır duyuluyor). Anam! Yarım saattir bir o yana bir bu yana bakan adam daha 30 saniye geçmeden aldı telefonu omzuyla kulağının arasına, bir yandan ona ne yapacağını anlatmaya başladı, bir yandan da çıkardı bir fiber optik kablo mudur nedir, yan keski filan, başladı yok kablo kesmeye yok onu bir cihaza bağlayıp güç var mı yok mu sinyal güçlü mü diye bakmaya. Ama anlatıyor bir yandan da! Yok öyle değil böyle yapması lazımmış, yok müşteriye öyle derse müşteri de böyle dermiş ama ha babam çalışıyor, yok duvardaki kutuyu söküyor yok yenisi takıyor, onun delikleri uygun değilmiş genişletiyor ama telefon omuz üstü kulak altı!
Bu adam böyle yapınca daha önceden eve elektrik ve su için gelen tipleri de hatırladım. Ondan sonra aklıma şu kısacık ömrüme sığdırabildiğim bir sürü usta macerasından sahneler yığılmaya başladı: Duvara lamba takarken omzuyla kulağının arasında telefon tutan usta, elinde İngiliz anahtarıyla atık su borusu takarken telefonla konuşan usta, doğal gaz kombisinin niye çalışmadığını anlamaya çalışırken telefonla konuşan usta vs. vs. böyle uzun bir listem olduğunu fark ettim.
Herhalde var bir hikmeti bu telefon konuşmalarının.
Eleman geldi, oraya baktı, buraya baktı, pencereyi açtı dışarı baktı, bir iki odaya girdi çıktı. Alet / malzeme çantası açtı, baktı baktı kapattı. Sırt çantası getirmiş yanında onlara baktı. Sonra bir dedi çatı katına çıkıp oradaki bağlantı kutusuna bakalım, çıktık baktık döndük filan. Sonra herhalde duvardan kablonun girdiği kutudan oluyor dedi, çıktı gitti arabadan başka kutu almaya.
Neyse abi döndü eleman, ona bakıyor, buna bakıyor, oraya yürüyor, buraya gidiyor. Birden bir telefon geldi! Herhalde aynı işi yapan bir arkadaşı arıyor, şu nasıl olacak bu nasıl olacak diye sormaya başladı (telefon son ses bangır bangır duyuluyor). Anam! Yarım saattir bir o yana bir bu yana bakan adam daha 30 saniye geçmeden aldı telefonu omzuyla kulağının arasına, bir yandan ona ne yapacağını anlatmaya başladı, bir yandan da çıkardı bir fiber optik kablo mudur nedir, yan keski filan, başladı yok kablo kesmeye yok onu bir cihaza bağlayıp güç var mı yok mu sinyal güçlü mü diye bakmaya. Ama anlatıyor bir yandan da! Yok öyle değil böyle yapması lazımmış, yok müşteriye öyle derse müşteri de böyle dermiş ama ha babam çalışıyor, yok duvardaki kutuyu söküyor yok yenisi takıyor, onun delikleri uygun değilmiş genişletiyor ama telefon omuz üstü kulak altı!
Bu adam böyle yapınca daha önceden eve elektrik ve su için gelen tipleri de hatırladım. Ondan sonra aklıma şu kısacık ömrüme sığdırabildiğim bir sürü usta macerasından sahneler yığılmaya başladı: Duvara lamba takarken omzuyla kulağının arasında telefon tutan usta, elinde İngiliz anahtarıyla atık su borusu takarken telefonla konuşan usta, doğal gaz kombisinin niye çalışmadığını anlamaya çalışırken telefonla konuşan usta vs. vs. böyle uzun bir listem olduğunu fark ettim.
Herhalde var bir hikmeti bu telefon konuşmalarının.
16.09.2017 dombili