Çocuklar güldürüyor

• Anne çocuğu tehdit ediyor;
  -Yaramazlık yapma, acı biber süreceğim ağzına
  Baba çocuğa destek oluyor
  -Gel yanıma, koruyayım seni
  Çocuk babasının arkasına saklanıyor ve sesleniyor
  -Anne, biberi babam yiyecek.
  
• Oğlan iki buçuk yaşında. Yaşıtı bir komşu kızı var. Mei. Anne soruyor.
  -Kiminle uyuyacaksın? Annenle mi, babanla mı? Oğlan yanıt veriyor.
  -No mama, no baba. Mei, mei.
  
• Çocuk yeni konuşuyor, biraz da İngilizce. Ona göre lambanın 3 pozisyonu var.
  Light on
  Light off
  Light op (open yerine op diyor)
  
• Baba akşam eve geliyor. Anne çocuğa sesleniyor.
  -Babanın sana bir sürprizi vaaar.
  Çocuk yanıt veriyor.
  -Ben bugün yumurtamı yedim. (Kinder sürpriz yumurta zannediyor)
  
• Çocuk okulda 10 üzerinden 9 almış. Çok üzgün. Anneanne sormuş.
  -Oğlum neden üzgünsün?
  -9 aldım anneanne.
  -Olsun, ne var bunda?
  -Olur mu anneanne? 9 almak ne demek biliyor musun? 9 almak demek, yapamamak demek. Yapamamışım, 10 alamamışım.
  
• Çocuk hastadır, iştahsızdır. Yemek yemesi gerekmektedir ama yememektedir.
  Anne sorar.
  -Yemek ye.
  -Yemicem
  -Ye
  -Yemicem
  -Kalk o zaman hastaneye gidelim, serum takacağız.
  -Anne makarna yapar mısın? Canım çok makarna çekti.
  
• Baba ile küçük çocuk konuşuyorlar.
  -Baba ben de senin gibi kahve içmek istiyorum.
  -Senin büyümen lazım. O yüzden süt içmen lazım.
  -Süt içsem büyür müyüm?
  -Büyürsün
  -O zaman ben kahve içeceğim.
  -Büyüyünce içersin. Bugün süt iç.
  -Ben dün süt içtim büyüdüm. Bugün kahve içeceğim.
  

• Oğlan yaramazlık yapıyor. Annesi kızıyor.
  -Böyle yapacaksan acı biber süreceğim.
  Ve dolaba yöneliyor.
  Oğlan yanıt veriyor.
  -1 saniye anne
  Ve su şişlerine yöneliyor. (Lazım olacak diye su şişesi bulunduracak yanında)
  

• Almış eline ütüyü, duvara sürtüyor.
  -Oğlum ne yapıyorsun?
  -Duvarı tamir ediyorum.
  -Duvar ütüyle tamir edilmez ki.
  -Ama annem çarşafları, pantolonları hep ütüyle tamir ediyor. (Elini sıvalı duvara sürtüp pütürcüklere dikkat çekerek) Bak bu duvar da bozulmuş. Tamir ediyorum.
  

• Dışarda kıçımız donuyor. Telefona bakıyorum hava durumu uygulaması 33 derece gösteriyor. Yarın 35, öbür gün 37 olacakmış. Aklım almıyor. Biraz dikkatli baktım. Bizim oğlan telefonla oynarken, şehir olarak Kuala Lumpur'u seçmiş.
  

Resmi bir resepsiyona katılmak için takım elbise giyiyorum, doğal olarak kıravat da takıyorum. Oğlumuz üç yaşına yeni girmek üzere. Beni daha önce takım elbise ile görmedi, bu ilk.

-Oğlum, nasıl olmuşum? Beğendin mi?
-Beğendim. Kuyruk çok güzel olmuş. (Kıravatı kastediyor)

43. yaş günümü kutlarken 5 yaşındaki oğlumun sözlerine kulak misafiri oluyorum. Bir yaş günü partisi yapmamız gerektiğini anlatıyor. Davetli listesi hazırlıyor kendince. Yaklaşık 20 kişiyi sayıyor. Bu 20 kişinin yaş ortalamasına bakıyorum. 5 (beş).

Corona salgını çocukları da maymun etti. Yetişkinler zor adapte olurken, çocuklar hiç adapte olamıyor. Öte yandan bizim ufaklık anaokuluna gitmediği için mutlu. Ama ben değilim :)

Anaokulu fikrinden hepten uzaklaşmasın diye biraz takılmak istedim ona. Evimizin yakınındaki inşaatı kastederek, "bak, anaokulu inşa ediyorlar" dedim. Geldi balkona, baktı, "yok yok, bu ev inşaatına benziyor" dedi. Israr ettim. Sinirlendi. "Belediyeye şikayet edeceğim onları. Kapattıracağım anaokulunu. Çocuklar çok gürültü yapıyorlar. Evimin yanında çocuk gürültüsü istemem ben" dedi.