Onlar benim canlarımdır. Bana hep küçüklüğümü hatırlatırlar ve biraz hüzünlenirim.
Daha el kadar bir çocukken hayata geriden başlıyormuş hissi veren bir şeydir o gözlükler. Göz sıkıntısı olmayan bütün çocuklar serseriler gibi hoplayıp zıplayıp top peşinde koşarken, sen daha küçücük bir çocuk olarak hareketlerini kontrol etmeye başlamak zorundasındır. Ya düşersen? Ya gözlüğüne top çarparsa?
Geçenlerde elime karton kutuda bir kahve alıp eski mahallemizdeki parkın oraya gittim. Çocukların / yetişkinlerin top oynayabilecekleri, hem basketbol potalı hem futbol kaleli bir alan var. Bir sürü çocuk zıpır zıpır top peşinde.
Kenarda, ayrı bir topla, diğerlerinden ayrı top oynayan iki oğlan çocuğu. Herhalde abi kardeş, ikisinde de gözlük var. Topa da iyi vuruyor keretalar, falso verdiriyor, plaseler filan. Ama işte diğerleriyle istedikleri gibi oynayamıyorlar. 10-15 dakika izledim, kendi çocukluğuma gittim biraz, sonra kalktım eve döndüm.
O yüzden ömrüm boyunca gördüğüm her gözlüklü çocuğa "gözlüklerin ne kadar güzel, ne kadar havalı" derim. Onlara küçükken taktığım kendi gözlüklerimden bahsederim. Kıyamıyorum çünkü onlara. Daha bu yaştan yaşamın hiç de adil olmadığını öğrenmek zorunda kalan, küçük yetişkinler onlar benim için.
Daha el kadar bir çocukken hayata geriden başlıyormuş hissi veren bir şeydir o gözlükler. Göz sıkıntısı olmayan bütün çocuklar serseriler gibi hoplayıp zıplayıp top peşinde koşarken, sen daha küçücük bir çocuk olarak hareketlerini kontrol etmeye başlamak zorundasındır. Ya düşersen? Ya gözlüğüne top çarparsa?
Geçenlerde elime karton kutuda bir kahve alıp eski mahallemizdeki parkın oraya gittim. Çocukların / yetişkinlerin top oynayabilecekleri, hem basketbol potalı hem futbol kaleli bir alan var. Bir sürü çocuk zıpır zıpır top peşinde.
Kenarda, ayrı bir topla, diğerlerinden ayrı top oynayan iki oğlan çocuğu. Herhalde abi kardeş, ikisinde de gözlük var. Topa da iyi vuruyor keretalar, falso verdiriyor, plaseler filan. Ama işte diğerleriyle istedikleri gibi oynayamıyorlar. 10-15 dakika izledim, kendi çocukluğuma gittim biraz, sonra kalktım eve döndüm.
O yüzden ömrüm boyunca gördüğüm her gözlüklü çocuğa "gözlüklerin ne kadar güzel, ne kadar havalı" derim. Onlara küçükken taktığım kendi gözlüklerimden bahsederim. Kıyamıyorum çünkü onlara. Daha bu yaştan yaşamın hiç de adil olmadığını öğrenmek zorunda kalan, küçük yetişkinler onlar benim için.
05.10.2017 dombili