Bazen sevdiğiniz birisi ile çatışma yaşarsınız ve ne yapmanız gerektiğini bilemezsiniz. Bunun sebebi eşiniz olabilir, çocuğunuz olabilir, kardeşiniz, anne-babanız, arkadaşınız veya sevdiğiniz herhangi birisi olabilir. Dairenin yarıçapı genişledikçe eliniz rahatlar. Çap daraldıkça siz de daralırsınız, olayla alakalı kişi ne kadar uzağınızdaysa çaresizliğiniz o kadar kolay unutulur.Bu yarı çap sevginiz ve aranızdaki bağ ile ters orantılıdır. Elinizi uzatmak istersiniz elinizin tutulmayacağını bildiğiniz için elinizi uzatma fikri askıda kalır. Ona sesinizi duyuramamak acı verir ve kendinizi kötü hissettirir. Çaresizliği yaşarsınız .Hatayı kendinizde aramaya başlarsınız. Nerede eksik yaptım? Neyi yanlış yaptım? Soruları sizi hatanın sizde olduğunu düşünmeye doğru sevk eder. Eşik nokta burasıdır. Buradan sonra yol üçe ayrılır. Burada bunu önemsemenizin sebebi aslında karşıdaki insana hissettiğiniz sevgidir. Hatalı ve böyle düşünmeye başlarsanız bu sizi pişmanlığa götürür. Hatalı değilseniz bu eşik noktasına ulaşıp hala hatalı olmadığınızı düşünüyorsanız bu sizi karşıdaki kişi ile bağları koparmaya götürür. Hatalı değilsiniz ama hatalı olabileceğinizi düşünüyorsanız buda sizi karşıdaki kişiye götürür. Üçüncü yoldan sonra karşıdaki kişinin haksız olduğu halde kendini haklı hissetmesi bir sonraki olayda veya daha sonraki çatışmalarda sizin üstünüze baskı oluşturabilir. Sizin sevginiz muhakeme gücünüzün kalibrasyonunu bozar ve 3. Yola girmenize sebep olur. En çok bu yolu tercih edenler çocukları ile çatışmaya giren anne ve babalardır. Hatta çoğu zaman ebeveynler çocuklarının bu durumdan rahatsız olup üzüldüğünü buna engel olmak için bu yola başvurmayı düşünürler.
09.08.2017 Roberspier