Şu sıralar ülke ekonomisi hakkında konuşmaların baş konusu olan doların başka bir alanda konu olarak seçildiği Spagetti Western tarzında üç adet filmden bahsediyorum.
Filmlerin yapımcıları bu üçleme için oyuncu Clint Eastwood, yönetmen Sergio Leone ve besteci Ennio Morricone'yi bir araya getirmiş ve bu çok ünlü üçlemeyi "Adı olmayan adam" (Man with No Name) karakteri etrafında oluşturmuş. Clint Eastwood'un canlandırdığı, her üç filmde de yer alan, kahverengi şapkası, soluk renkli pançosu ve kovboy çizmeleriyle, hemen hemen hiç konuşmayan, ince purolarını elinden düşürmeyen bu karakter o kadar ünlü olmuş ki, İngiliz Empire dergisi onu 2008 yılında gelmiş geçmiş en büyük 33. sinema karakteri ilan etmiş.
İtalyanlar tarafından İtalya'da çekildikleri için Spagetti Western deniyor bu filmlere. Yani vahşi batı dekoru sadece Amerika'da yapılabilir diye bir kural yok. (Cem Yılmaz'ın 2009'da Kemerburgaz'da çektiği Yahşi Batı komedisi de Erişte Western olmalı bu mantıkla). Bu filmlerin yapımcısı Cinecitta şirketinin başarısı Hollywood'dakilerin ilgisini çekmiş ve onu satın almışlar. Ayrıca o zamana kadar TV'de oynayan Clint Eastwood, bu filmlerle sinema oyunculuğuna terfi etmiş. Sonrasında da hep sinemada bulunmuş, uzun yıllar oyuncu olarak, sonra da yönetmen olarak.
Filmlerin yapım tarihleri, olayların geçtiği sırada değil. Hatta en son çekilen bölüm, 1966 yapımı "İyi, Kötü, Çirkin" (The Good, the Bad and the Ugly), tarihsel dekor olarak Amerikan iç savaşında geçmekte; dolayısıyla "Adı olmayan adam" karakterinin burada yavaş yavaş oluştuğunu ve bu filmin diğer iki filmin öncesini anlattığını anlıyoruz.
İlk çekilen 1964 yapımı "Bir Avuç Dolar İçin" (for a Fistful of Dollars) filmi, 1961 yapımı Akiro Kurosawa'nın Yojimbo filminden kopya çektiği iddiasıyla mahkemeye verilmiş. Japon film yapımcıları mahkemeyi kazanmış. Kopya bile olsa bu filmde Kurosawa'nın filminden kopya olamayacak diğer iki filmin habercisi bir sahne var. Bu filmdeki 1873 tarihli mezar taşının, daha sonra "İyi Kötü ve Çirkin" deki "Melek Gözler" karakterine ait olduğunu anlayacağız. "Melek Gözler" i oynayan Lee van Cleff daha sonra da 1965 yapımı "Bir Kaç Dolar İçin" (For a Few Dollars More) filminde eski konfederasyon subayı Douglas Mortimer'i oynamış, yani bu film de son filmden sonraki bir tarihte geçiyor. Bir anlamda filmlerin tarihsel sırası ile yapım tarihleri ters. Bu da seyrederken "Flashback" hissi yaratıyor çoğu zaman.
Şimdi bana göre bu filmlerin en başarılı yönü ne Clint Eastwood'un usta oyunculuğu, ne sürükleyici senaryosu ne de inanılmaz dekoru. Yakın plan sahnelerin ihtişamı da göz doldurmasına rağmen en büyük başarı payesi bence müzisyen Ennio Morricone'ye gitmeli. Ennio Morricone muhteşem bir iş çıkarmış. Hele bu üçlemenin "İyi Kötü ve Çirkin" bölümünün müziği, sinema tarihinin en iyi film müziği olarak nitelendirilmiş. Bense (Bir Kaç Dolar İçin) filminin müziğini çok daha sıcak ve eğlenceli bulmuşumdur.
Bu filmleri seyretmediyseniz, en azından müziklerini bulup dinleyin, pişman olmazsınız.
Filmlerin yapımcıları bu üçleme için oyuncu Clint Eastwood, yönetmen Sergio Leone ve besteci Ennio Morricone'yi bir araya getirmiş ve bu çok ünlü üçlemeyi "Adı olmayan adam" (Man with No Name) karakteri etrafında oluşturmuş. Clint Eastwood'un canlandırdığı, her üç filmde de yer alan, kahverengi şapkası, soluk renkli pançosu ve kovboy çizmeleriyle, hemen hemen hiç konuşmayan, ince purolarını elinden düşürmeyen bu karakter o kadar ünlü olmuş ki, İngiliz Empire dergisi onu 2008 yılında gelmiş geçmiş en büyük 33. sinema karakteri ilan etmiş.
İtalyanlar tarafından İtalya'da çekildikleri için Spagetti Western deniyor bu filmlere. Yani vahşi batı dekoru sadece Amerika'da yapılabilir diye bir kural yok. (Cem Yılmaz'ın 2009'da Kemerburgaz'da çektiği Yahşi Batı komedisi de Erişte Western olmalı bu mantıkla). Bu filmlerin yapımcısı Cinecitta şirketinin başarısı Hollywood'dakilerin ilgisini çekmiş ve onu satın almışlar. Ayrıca o zamana kadar TV'de oynayan Clint Eastwood, bu filmlerle sinema oyunculuğuna terfi etmiş. Sonrasında da hep sinemada bulunmuş, uzun yıllar oyuncu olarak, sonra da yönetmen olarak.
Filmlerin yapım tarihleri, olayların geçtiği sırada değil. Hatta en son çekilen bölüm, 1966 yapımı "İyi, Kötü, Çirkin" (The Good, the Bad and the Ugly), tarihsel dekor olarak Amerikan iç savaşında geçmekte; dolayısıyla "Adı olmayan adam" karakterinin burada yavaş yavaş oluştuğunu ve bu filmin diğer iki filmin öncesini anlattığını anlıyoruz.
İlk çekilen 1964 yapımı "Bir Avuç Dolar İçin" (for a Fistful of Dollars) filmi, 1961 yapımı Akiro Kurosawa'nın Yojimbo filminden kopya çektiği iddiasıyla mahkemeye verilmiş. Japon film yapımcıları mahkemeyi kazanmış. Kopya bile olsa bu filmde Kurosawa'nın filminden kopya olamayacak diğer iki filmin habercisi bir sahne var. Bu filmdeki 1873 tarihli mezar taşının, daha sonra "İyi Kötü ve Çirkin" deki "Melek Gözler" karakterine ait olduğunu anlayacağız. "Melek Gözler" i oynayan Lee van Cleff daha sonra da 1965 yapımı "Bir Kaç Dolar İçin" (For a Few Dollars More) filminde eski konfederasyon subayı Douglas Mortimer'i oynamış, yani bu film de son filmden sonraki bir tarihte geçiyor. Bir anlamda filmlerin tarihsel sırası ile yapım tarihleri ters. Bu da seyrederken "Flashback" hissi yaratıyor çoğu zaman.
Şimdi bana göre bu filmlerin en başarılı yönü ne Clint Eastwood'un usta oyunculuğu, ne sürükleyici senaryosu ne de inanılmaz dekoru. Yakın plan sahnelerin ihtişamı da göz doldurmasına rağmen en büyük başarı payesi bence müzisyen Ennio Morricone'ye gitmeli. Ennio Morricone muhteşem bir iş çıkarmış. Hele bu üçlemenin "İyi Kötü ve Çirkin" bölümünün müziği, sinema tarihinin en iyi film müziği olarak nitelendirilmiş. Bense (Bir Kaç Dolar İçin) filminin müziğini çok daha sıcak ve eğlenceli bulmuşumdur.
Bu filmleri seyretmediyseniz, en azından müziklerini bulup dinleyin, pişman olmazsınız.
04.09.2018 geronimo